Dowiedz się, na co polega mój protest i co ma wspólnego z tym nowy Dzień Kobiet
Wpadnij do Vaginy...teraz najczekawszy nocleg w Bielsku...Plac Wolnosći 1, Bielsko-Biała...piękne pokoje dla kobiet i całej ludzkości ...kliknij i przeciągnij logo aby się podzielić linkiem
Kalendarze Michała mają pomóc kobietom - co to znaczy?
Zamontowane:
Ludzie dowodzą dając przykład. Jeśli ludzie widzą jak ja słucham kobiet, jest możliwe, że następnym razem, gdy mają możliwość to zrobić, zrobią - pomimo że trudno jest rozważyć potrzeby innej osoby tak, jakby były własne. O to chodzi słowo słuchać. Nie chodzi tylko o słyszenie słowa pochodzące z ust kobiety. Trzeba ich zrozumieć. Wtedy i tylko wtedy można ocenić rozsądnie.
Utrzymanie kalendarza jest bardziej sztuką niż nauką. Ujawnia wiele na temat naszych ideałów jako społeczeństwo.
Proszę brać pod uwagę sposób liczenia lat. Wśród starożytnych cywilizacji było zwyczajem liczyć lata według długości panowania pewnego króla. Po powstaniu Republiki Rzymskiej, Rzymianie wyróżniali się z rozpoczęciem ich kalendarza z tego przełomowego wydarzenia politycznego.
Politycznie, kalendarz gregoriański zabiera nas krok do tyłu przez rozpoczęcie cywilnego kalendarza rzekomym narodzinem człowieka który jest uznany przez wielu spośród chrześcijan jako Synem Bożym i, jako część Trójcy, dziedzicem Królestwa Niebieskiego. Niektórzy ludzie głupio starają się ukryć ten fakt poprzez wołanie rządy Chrystusa tak zwanym "Common Era," czyli Wspólna Era, co nie trzyma kupy naukowo. Jest to także absurdalne liczyć do tyłu lata który odbywały się przed tą wspólną erą, jakby ludzie z tamtej epoki były też do tyłu.
Ja używam kalendarz, który szanuje życie Jezusa bez robienia z niego fetysza jako Chrystus Królujący. Jeśli Syn Człowieczy jest z tej samej istoty co Bóg, to z tego wynika, że Bóg jest Humanistą i chyba preferowałaby kalendarz, który skupia się na dokonaniach człowieka. Liczę pokolenia ludzi, którzy przyczynili się do historii, w epokach trwających trzydzieści pokoleń, zakotwiczone w roku powstania Republiki Rzymskiej, każde pokolenie składający się z trzydziestu trzech lat - nie tylko dlatego, że Jezus tradycyjnie dożył trzydziestu trzech lat, ale ponieważ trzydzieści trzy letni cykl jest najbardziej dokładny sposób prowadzenia 365-dniowy kalendarz, zgodnie z porami roku.
Być może nie jesteś gotowy przyjąć inny kalendarz dopóki wszyscy wokół ciebie wciąż używają kalendarz, który papież Grzegorz zreformował w 16 wieku. To w porządku.
Ja oferuję darmowe tapety kalendarzowe abyście myśleli o tym, jak ważny jest kalendarz jako forma sztuki, nie tylko jako sposób liczenia dni, ale jako sposób organizowania naszą kulturę dając naszym społeczeństwie kierunek.
Jeśli uważasz, że społeczeństwo zmierza w złym kierunku i potrzebuje trochę pomocy, możesz spróbować obchodzić Dzień Miłości Ku Bliźniemu tak jak ja go obchodziłem - poprzez umieszczenie go pomiędzy sobotę i niedzielę - i zobaczysz, jak się czujesz. Może będziesz czuł moc i wolność od złamania cykl poniedziałku do piątku, sobota, niedziela. Ja to złamałem. Sprawiło, że czuję się silny i dało mi poczucie spokoju, że nadal mnie napędza do dziś. Może i ciebie będzie napędził.
Miesięczny kalendarz Gosii na pulpit HD, A.D. 2014
tapety cyfrowe wysokiej rozdzielczości
Za pomocą prostego programu do obróbki zdjęć jak Microsoft Paint lub coś bezpłatnego i przydatnego jak Irfanview można dodać randki do swojego harmonogramu.
Pobierz ten miesięczny kalendarz na pulpit na luty 2014 na niebieskim tle
Filmy Michała mają wspierać feminizm ... czy on jest szczery?
Zamontowane:
Ja nieraż byłem wykorzystywany. Wiem, co to znaczy być w tej gorszej sytuacji. Wiem, co znaczy mieć potrzebę czegoś i jak denerwujące jest to, gdy nikt nas nie słucha. Uczę się słuchać siebie. Jeśli mogę pokazać innym, że słucham, może uda mi się przekonać inną osobę aby to spróbował też.
Odrzucając moje uprzedzenia, i naprawdę słuchając kobiet, stałem się lepszym sędzią i bardziej pomocną osobą. Chcę dać innym szansę zrobić to samo.
Zdecydowałem eksportować sztuki ręcznie zrobione przez kobiety w Polsce, do Ameryki. Sztuka wysokiej jakości ręcznie produkowana przez kobiety wysokiej klasy powinno się rozprzestrzeniać. O ile więcej mogę sprzedać tym w Stanach którzy znają się na to, tym więcej mogę kupić od tych, czyje godne ręce nadal walczą o otwartość i równość, walka, którą biorę w dniu dzisiejszym do World Wide Web.
Twoje wsparcie zapewnia, że filmy dla kobiet zrobią różnicę.
Jeśli film się zacina czy przerywa proszę spróbować wersję niższej rozdzielczości.
Janina: Historia ustna XX wieku w południowej Polsce
Rozdział XVI: Holocaust
Pani Janka opowiada historię przekazaną jej przez kobietę z pobliskiego miasta, która została złapana w hitlerowskiej obławy na społeczność żydowską i która była zmuszona do marszu z nimi w kierunku dołów które oni wcześniej byli zmuszeni do wykopania i które wkrótce stały się ich groby.
Ze sztuką dla kobiet pomagamy położyć kres korporacyjnej niegospodarności
Zamontowane:
Siła i godność strojem jej...
Księga Przysłów 31:25
Uwaga Autora: zostałem zabroniony od dzielenia szczegółów dotyczące mojego prawdziwego romansu przedsięwzięcia, do czasu, gdy druga strona jest gotowa do przedstawienia swojego punktu widzenia afery układu...
Europa, lato 2011. Dwanaście krajów. 46 dni. Jeden samochód. Jeden namiot. Jeden człowiek. Jedna kobieta, którą dopiero poznał.
Choć jako artysta pracowałem na rzecz akceptacji ciała od początku mojej kariery, i będąc, jako byłym modelem który nieraz pozował do aktu, przyżwyczajony do bycia nagi w otoczeniu społecznym, nie byłem znacznie zapoznany ze światem naturystów i nudystów który pracował na ten sam cel wspierająć człowieka. Zwiedzając nagie plaże i ośrodki wzdłuż wschodniego wybrzeża i biorąc udział w imprezach organizowanych wokół Nowego Jorku przez Young Naturists America, pozostało we mnie niedosyt i przybyłem do Europy, aby zobaczyć rzeczy jak mówią Amerykanie, z drugiej strony stawu. Moje wprowadzenie przejęła Gosia.
Miałem amerykański paszport. Ona nie. A fakt, że jechałem samochodem z polskimi tablicami dał jej wiele okazji, aby wskazać różnicę. To nie było tylko policja i straż graniczna, kto na to patrzyło. Zwykli ludzie zrobili takie same etniczne profilowanie. Jeden właściciel kempingu nie uścisnął mi dłoń, aż uświadomił sobie, że jestem Amerykaninem. Do tego czasu, już miałem wypracowane użycie uproszczonego Angelskiego, co bylo bardziej bliski tego co uchodzi za lingua franca w dzisiejszej Europie. To co Gosia starała się opanować.
Pomimo dystans kulturalny który istniał między nami, udało nam spędzić 10.000 kilometrów w jednym samochodzie. Spędziliśmy ponad 40 dni w jednym namiocie. Zaczęliśmy uczyć się jak mamy słuchać siebie wzajemnie. Zaczęliśmy uczyć się zaakceptować nasze różnice i jak mogliśmy z nich korzystać zamiast pozwolić aby one nas rozdzieliły. Powoli, lecz z pewnością zaczęliśmy uczyć się pokonać te demony które nas nadużywają.
W trakcie naszej podróży po Europie, Gosia bardzo dzielnie otworzyła się do mnie i do aparatu. Nie było to łatwe ze względu na blizny które nosi. Chciałem podzielić się ze światem jej często radosne, często smutne, często złe, ale zawsze wyzwalające doświadczenie, z wyjątkiem, że Internet jest pełen zdjęc nagich kobiet i mężczyzn oraz pełen trolli, którzy ich nadużywają.
Zdałem sobie sprawę, że to co naprawdę trzeba podkreślić, nie jest ta otwartość która powstała między mną i Gosią, ale ta ciemność, która nadal nas otacza. Kiedy cenzoruję nagość, czynię to w sposób, który nie zagraża spójności ludzkiego ciała. Cenzurując fotografię co Gosią i ja wykonaliśmy podczas podróży, szybko zauważyłem, że właśnie w tych zdjęciach, gdzie Gosia była najbardziej otwarta, najbardziej niestrzeżona i zrelaksowana, prosto mówiąc, gdy była samą siebie i pławiąła się w słońcu musiałem ją oczernić całkowicie.
Dlaczego społeczeństwo napędza ludzi w ciemności? Dlaczego nie możemy zaakceptować siebie, jak jesteśmy? Dlaczego nie możemy zaakceptować nasze ciała? Czy naprawdę staliśmy się rzezańcami? Czy jesteśmy w stanie przeciwstawiać się tej choroby co stawia nas przeciwko siebie? Razem możemy pokonać te demony które nas nadużywają.
Czy lubisz być nago czy nie, czy ktoś cię już fotografował nago, czy nie, ale szczególnie, gdy dla ciebie, jak dla Gosii, to jest coś, czego nigdy nie spodziewałesz, że zrobisz, proszę o rozważenie przekazania własnego zdjęcia do opublikowania w sposób ocenzurowanym jako forma protestu przeciwko wzechobecnej obecności ciała ludzkiego w Internecie, nagie czy nie, która jest opublikowana i powielana ad infinitum bez kontekstu i bez względu na tożsamości, lub potrzeb osoby która jest przedstawiona.
Słownik Kultury: Dla Kobiety
"Stojąc na bezdrożu znalazłam to zaniedbane, opuszczone miejsce...na placu Wolności..."
"Wtedy postanowiłam utworzyć tam miejsce spotkań wszystkich kobiet poszukujących głębszego sensu życia, spełnienia, prawdy..."
"Abyśmy mogły poprzez samorozwój świadomie dokonywać wyborów."
-Gosia
Wymowa dla kobiet angielskiego odpowiednika na Dla Kobiety
Jeszcze nie opublikowałem dla kobiet wymowę angielskiego odpowiednika na "dla kobiety."
Michal na video jak wymawia dla kobiet angielski odpowiednik na "dla kobiety."
Definicja dla kobiet słów Dla Kobiety
Jeszcze nie opublikowałem dla kobiet definicję słowa Dla Kobiety.
Jestem pewien, że to nie potrwa zbyt długo.
Odniesienia dla kobiet dotyczące hasła dla kobiety
Muszę jeszcze znaleść dobre odniesienia dla hasła Dla Kobiety
Posmak Prozy z Korpusu Utworów Michała
Korpus Utworów i Powieści Akceptacji (KUPA) Michała prezentowana jest pod imprintem Bare Bottom, czyli Gołe Dno. Obecnie składa się ona z sześciu dzieł, każde z których reprezentuje inny filar kultury zawierające różnorodne wijące style.
Tak zwana "Biblia bajki" (Story Bible) dlaserii komiksów która się toczy w Kalifornii podczas zmiany klimatu i która jest opowiedziana przez ośmiu bohaterów, którzy żyją przez klęskę żywiołową, która pochłania Los Angeles i wywołuje wojnę z ekspansjonistycznym rządem Meksyku potajemnie wspieranym przez Chin. (Ale na tej stronie zmieniłem okolicy Los Angeles na okolicy Bielska-Białej...:)
Frame #2306
based on the fires progression if mcdonalds was heading to bielsko on foot the least he wouldve had to walk is 70 miles.
Eksperymentalna chrystologiczna fantastyka naukowa , w którym Jezus pojawia się jako ugotowanym na twardo narratorem własnych wczesnych lat na kuli ziemskiej zrobiony ciemny z pyłu wulkanicznego i nieformalnie rządzony przez człowiek z Marsa, który sprzedaje powietrze w butelkach.
"I must compliment him once more," your grandfather continued. "This work is truly amazing: right down to the last detail. You see this little crack in the pyramid? Do you know the story behind that crack?" I shook my head.
We were among Capitalists that day. When we got to the Sanctuary in Lichen, it was full of them. In trousers, crinoline, made-up and dyed - if Marx were alive, he would have sat on a rock and cried. We were impressed, but uncomfortable. We wandered; the church's nave was huge. The floor was emptied. There were three different orchestras preparing to play. I wondered how badly the Church needed money - not many people could rent out a Sanctuary for a private party, but Sacha Cohen-Krupnik, now that his father was dead, was certainly one of them. Perhaps your grandfather was allowed to use it, in exchange for giving the Church and the Cosmonauts their privileges on Mars.
What an asshole, I thought. Was he even aware of himself? So his ancestors imported game to Mars - so what? Grande cuisine: what Polack would make this for him? Why do our best chefs look outside our borders, or in books of foreign history? Don't they know that our cuisine is peasant cuisine? It favors the bold, not the delicate; the simple, not the rich. It finds what is common, not esoteric. It has its own subtle flavors which must be exploited, not abandoned. Like chicken broth: why did we abandon our Sunday broth? Once upon a time, it wasn't Sunday if chicken broth were not served for dinner. And why did we abandon it? For what? For leisure? For the sake of time? Or taste? Is it possible we actually prefer the taste of manufactured products? Like instant soup? Soup in a can? Or did that come later? Did we forget the taste of a boiling chicken's juice? Did we become estranged from our domestic traditions? Or did we choose to abandon them? Were we ashamed of chicken broth? Or disgusted? But why? when a woman like Catherine de Médicis takes it out of her ice-box and calls it aspic. Why were the French so enamored of it? Did they lack chickens or ice?
Książka literacka opowiadane przez parę rodzeństwa po obu stronach Atlantyku, dla których dziwne doświadczenia seksualne stanowią poważne wyzwanie dla ich tradycyjnym rozumieniu matematyków, małżeństwa, młodych gejów i Boga.
I remember him standing in front of that canvas forever, trying to count the number of games, until I left out of frustration and came back with an information card. He looked amused with himself, and claimed he had counted sixty without doubling; I told him it was eighty-four, and had to convince him not to look for the rest. Even as we stood in front of Mantegna's St. Sebastian, he mentioned how funny it was that Bruegel would show grown men playing a children's game like leapfrog. He said adults shouldn't act like children, but that they should think like them.
When Nike was not around, he was not there to balance things, or to talk about theatre for that matter, which is what he would always do, and which Macy would rarely mention on his own, probably for being sick of it. However that was one of the few topics I felt comfortable enquiring about, and though Macy and I were able, gradually, to wean ourselves away from Nike, we relied at first on our experience in Austria. But because of the nature of that experience, and also my failings as a conversationalist, this made matters a bit more lopsided than I desired.
At a certain point, the conversation turned to food, then to Boston, then, somehow, to seafood, and finally to clams and oysters. Macy was describing different varieties of oysters; it was very fascinating - at least for me: the longer he talked, the longer I could stare at his face. He was like Nike in that sense: able to talk about arcane subject matter at exhausting length - showing off one's beauty and one's brain.
Sometimes I felt I was the only person he was really mocking. As long as he neglected me, of course he was not mine; he was unwilling to amuse me alone and this was the seed of my jealousy. When his stories would offer a sober judgment, breaking the spell of amusement, I would not distinguish his honesty, the proof that he was never simply pandering to taste, that he was perfectly aware of the things he was doing, the effect he had, the minds he swayed.
Zbiór opowiadań w którym występuje między innymi seksowna paryska ducha, upiorna baza na księzycu zaludniona przez obcych którzy mają pochwy zamiast gęb, policjant z polskiego pochodzenia, ciężarówka pełna arbuzów, flecista, i facet, który musi się spotkać z drugim facetem na temat chorego konia.
Her breasts were bared. She wasn't wearing a tunic. Only the flimsy fabric of a friar's scapular covered the length of her body beneath her cloak. With her arms stretched back, two nodules of beautiful fat bulged from beyond her hems, settling under their own weight like egg white beaten to a soft peak, waiting to be folded into batter. The satin of her scapular suddenly sashayed across her nipples. It fell against the side of one breast. It squeezed itself into her cleavage. Pluck, I begged quietly to myself, the obnoxious apron out.
She was running on the balls of her feet, bouncing away from our mysterious motorcar. She went not knowing where she was headed. Nike positioned himself in the way. The woman crashed into his arms. There was no time to be afraid. I could feel the gust of her breath. It swept me off my feet. Nike held tight.
"Are you alright?" he asked. The woman stared. She was overcome with shock. Nike squeezed her.
I was frightened. I wanted no harm to come to her. Nike troubled me. He was so unpredictable. What would he do? Would he hurt her? Would he make her do something she didn't want to do? This was my dream. I was helpless. I had no hands to hold back my friend-no body but that which was made of air.
"Don't!" She stopped again. Silence. Nike squinted. "Where are you going?"
She thought about it. She said, "I'm." She looked off into the distance. She stared vacantly. She didn't seem to find an answer. She turned back. She whispered, "I don't know."
Prawdziwa sztuka. W nim dramat. Mów szybko. Trwa dwie godziny. Odbywa się w pensjonacie. W małej społeczności. Po zabójstwie. Mnóstwo podejrzeń. Postacie musią się nauczyć jak się słucha. Zabawne.
LUKE: Hoopani Koopani.
Witi tay rah!
Kissa kissa kissa ha!
Kissa kissa kissa ha!
Winna tee, winna tee.
Tee tee ta.
FLETCHER: What the devil was that?
LESBIAN: It's a haka dance developed by the Maori people of New Zealand. I didn't know Aussies could appreciate it.
LUKE: It's me old school chant - thanks to the junior rugby union.
GREY GOOSE: Your husband's been teaching it to me.
– ACT I, lines 370-379
LUKE: Winna tee, winna tee.
Tee tee ta.
FLETCHER: What the devil was that?
LESBIAN: It's a haka dance developed by the Maori people of New Zealand. I didn't know Aussies could appreciate it.
LUKE: It's me old school chant - thanks to the junior rugby union.
GREY GOOSE: Your husband's been teaching it to me.
ALICE: That's what you do together. I thought you drank.
GREY GOOSE: Actually, I just challenged him to a drinking contest. He accepted.
LUKE: I'm not gonna let him drink with the flies, am I? Besides, he just challenged me.
MS. JACKSON: Go.
– ACT I, lines 374-383
(LESBIAN enters.)
LESBIAN: Do you need my help?
GREY GOOSE: Stay out of this, Kiwi. It doesn't concern you.
MS. JACKSON: It does. My guests live here, too. They have a right to know. He's threatening to burn down this house.
FLETCHER: Settle down, Mother.
GREY GOOSE: That's what you think I said.
MS. JACKSON: You didn't have to say it.
GREY GOOSE: You've got a wild imagination, woman.
LESBIAN: If only.
MS. JACKSON: What's that supposed to mean? Whose side are you on?
– ACT I, lines 336-344
LESBIAN: I was in Goroka - in the highlands of New Guinea - in September, I believe - for the cultural show. There I saw the Mudmen.
MS. JACKSON: Who are the Mudmen?
LESBIAN: The Mudmen make these clay masks - some big, some small -all of them hideously grotesque with giant noses and sharp, pointy teeth.
MS. JACKSON: They dance around with these masks?
LESBIAN: With mud caked over their entire bodies: from neck to toe.
ALICE: Are they naked?
LESBIAN: Of course not: they're wearing masks. In Rabaul - on the island of New Britain - I saw the famous Baining fire dance. There they wear masks that are made from bamboo, which they cover with tapa, a kind of bark cloth. That makes these masks very light. Naturally, they're even bigger.
Książeczka pełna opowiadań. Mysterium do spożywania przed snem. Bajka. Romans science fiction. Dorosłe życie. Mało inspirująca gejowska fikcja. Horror.
On the fifth day I worked on my translation. Whenever I noticed something odd like a common idiom or a strange use of a word I considered it out loud. I started teaching grammar to an invisible class. My commentary attracted the interest of two village women. I caught them trying to look through the window. I invited them inside but they ran off. It occurred to me that there were many things in this world that might be of interest to an imaginary class.
The following day the man came back. He asked me what I was talking to myself about and I told him I was mulling over current events. Politics in Moscow. He wanted to discuss it with me but I refused to talk to him unless he came inside. So he came inside. He said his name was Putin. Which I told him was similar to my own name Bongani. I asked him where his friend was and he told me that his friend had a lover. I told him I hoped he wouldn't say the same thing about me. We laughed over that. He left in good spirits.
I was glad I had the chocolates. I handed them out on the minibus. It was a good thing I had the towel too. It was pouring rain by the time the village headman took me to my room. It was a little cabin next to his barn. He had to run a cord from his house to run the refrigerator. The stove ran on gas bottles which the headman was willing to sell me. If it hadn't been raining, I wouldn't have known there was a leak right over my bed. At least not until I was sleeping in it.
I learned later that the headman of the village had asked that I be replaced. He had claimed to the Ministry that I was crazy. That I talked to myself. That all the parents in the village were afraid to leave their children with me. I proved him wrong. If not for Putin and my three pupils, I would've been packing my bags for Moscow that very weekend. I would have lived in the village for all of two weeks instead of almost twenty years. I would never have stayed to teach a community of children how to grow up. I would never have married a local Russian girl. I would never have become the village headman. I would never have run for mayor.
Na celu promowania demokracji, silny musi opróżnić się jego siły. Słaby musi być przyznany szansę na rozwój siły. Nie możemy wymusić koniec patriarchatu. Takie postępowanie po prostu utrwala feudalizm pod inną nazwą.
Michał Poleca:
