W czerwcu 2011 przyjechałem do Europy, mając nadzieję że trafie na wspaniałą przygodę, mój jedyny konkretny plan będąc odwiedzić Chorwację. Do września przejeżdżałem 10.000 kilometrów i odwiedziłem 12 krajów, wszystko w towarzystwie kobiety, którą spotkałem w pierwszy piątek mojej podróży.

Wiedziałem że naturyzm był popularny w wielu częściach Europy i jako artysta, który pracował na rzecz akceptacji ciała przez całej jego kariery zależało mi na dokumentowanie jakiś mały fragment. Przyglądając się ze zdziwieniem znalazłem bardzo ważną część kryjąca się w Polsce. Miała na imię Gosia.

Byłem Amerykaninem. Świeżo przybywszy do Europy i nowym właścicielem Ford Escort produkowany w 1997 roku w Niemczech. Jedyna rzecz na co mogłem narzekać, był fakt, że instrukcje były pisane w języku niemieckim. Ona była zaś z Polski, a niemieckojęzyczna instrukcja obsługi samochodu kupionego w Polsce nie była jedyną rzeczą, na co ona mogła narzekać. Coś takiego nawet nie zarejestrowało.

10.000 kilometrów. Jeden samochód. Jeden namiot. Zaczęliśmy uczyć się jak słuchać. Zaczęliśmy się otwierać. Zaczęliśmy współpracować. Nawet kiedy było żle, nawet jeśli było tak trudne, że nie wydawało się że skończy się dobrze, jakoś wytrzymaliśmy. Zakończyliśmy wycieczkę i wróciliśmy zadowoleni. Pokonaliśmy diabła na drodze. Z powrotem do domu więcej diabłów czekalo nas nadużywać. Jeszcze gniew. Jeszcze strach. Jeszcze wiecej smutku. Tym razem byliśmy przygotowani. Tym razem jeden miał drugiego i mogliśmy powołać na tę radość i zaufanie i niespodziewanie, co 10.000 kilometrów stworzyło. Mogliśmy sobie przypomnieć, jak to było żyć w jednym namiocie.