Kiedy przyjechałem do Europy 20 czerwca 2011 roku, nie miałem planu i na pewno nie miałem pojęcia, że do końca tygodnia będę uprawiał fotografię z kobietą której nigdy nie spotkałem - naturysta, która nigdy wcześniej nie pozwoliła sobie być fotografowana nago. Było to pierwsze wydarzenie z całej serii nowych wydarzeń dla nas obu.

Choć jako artysta pracowałem na rzecz akceptacji ciała od początku mojej kariery, i będąc, jako byłym modelem który nieraz pozował do aktu, przyżwyczajony do bycia nagi w otoczeniu społecznym, nie byłem znacznie zapoznany ze światem naturystów i nudystów który pracował na ten sam cel wspierająć człowieka. Zwiedzając nagie plaże i ośrodki wzdłuż wschodniego wybrzeża i biorąc udział w imprezach organizowanych wokół Nowego Jorku przez Young Naturists America, pozostało we mnie niedosyt i przybyłem do Europy, aby zobaczyć rzeczy jak mówią Amerykanie, z drugiej strony stawu. Moje wprowadzenie przejęła Gosia.

Ja uważałem się jako młody i zdolny. Będąc Amerykaninem często sobie przekonałem, że byłem jeszcze zdolniejszy. Ona nie czuła się taka młoda. Dorastając w Polsce, miejsce co było i jest nadal uważane przez wielu za biednym krajem, miała dodatkowy ciężar iż nie tylko była w niekorzystnej sytuacji, ale było to wykorzystywane przeciwko jej. Różnica stała się namacalna, kiedy uświadomiłem sobie, że nie mogę nawet prawidłowo przetłumaczyć na język polski bardzo amerykańskie słowo "opportunity". Coś wiekszego niż szansa czy okazja. Nie ma w słownictwie.

10.000 kilometrów. Jeden samochód. Jeden namiot. Zaczęliśmy uczyć się jak słuchać. Zaczęliśmy się otwierać. Zaczęliśmy współpracować. Nawet kiedy było żle, nawet jeśli było tak trudne, że nie wydawało się że skończy się dobrze, jakoś wytrzymaliśmy. Zakończyliśmy wycieczkę i wróciliśmy zadowoleni. Pokonaliśmy diabła na drodze. Z powrotem do domu więcej diabłów czekalo nas nadużywać. Jeszcze gniew. Jeszcze strach. Jeszcze wiecej smutku. Tym razem byliśmy przygotowani. Tym razem jeden miał drugiego i mogliśmy powołać na tę radość i zaufanie i niespodziewanie, co 10.000 kilometrów stworzyło. Mogliśmy sobie przypomnieć, jak to było żyć w jednym namiocie.