Wiele osób wyruszają w podróz samochodem. Nie każdy przecina Europę wzórem krzyżowym w 46 dni. Zwłaszcza nie z towarzyszącą osobą zupełnie jemu obca.

Chociaż czułem w pełni ukształtowany jako pisarz, i byłem przeszkolony do użycia języka wizualnego, to był mój pierwszy raz z profesjonalnym aparatem w rękach. Zacząłem uczyć się od podszewki i przybyłem do Europy, aby znaleźć najbardziej zróżnicowanego wyboru tematu co możliwe, najlepiej coś, co pasowało do mojej estetyki oddany promowaniu akceptacji ciała. Tu weszła Gosia.

Jako Amerykanin, ja byłem pełen optymizmu i pewności siebie graniczącej z brawurą. Byłem gotowy do wypalania kół z samochodu, którego dopiero kupiłem i przed koncem tak właśnie się stało. Jako Europejczyk, ona była ostrożna i nieufna. Musiała się upewnić, że klimatyzacja działała. Działało. Jeżeli właściwym sposobem złamane pokrętło kręcono.

Zrób dla innych to, co chciałbyś by zrobili dla Ciebie. Ale jak zdecydować co chcielibyśmy żeby ktoś zrobił, jeśli nigdy nie mieliśmy okazji wejść w czyjeś buty? Jeśli nigdy nie zostałesz porzucona przez matki, jak mamy traktować kogoś, kto był? Ktoś, kto widocznie nieustannie cierpi z tego powodu? Ja z Gosią mieliśmy 46 dni i 10.000 kilometrów, aby spróbować wzajemnie buty drugiego. Mieliśmy jeden samochód i jeden namiot, w których mogliśmy usłyszeć nawzajem naszych słów. Nauczyliśmy się współpracować. Zaczęliśmy się uczyć jak słuchać.