W poniedziałek przyjechałem do Europy. W środę kupiłem samochód. Do piątku poznałem kobietę, która kilka miesięcy później mogła powiedzieć że podrózowała ze mną 10,000 kilometry po Europie.

Nazwijmy to wypadek. Nazwijmy to boska wola. Nigdy nie miałem spotkać się z Gosią...gdyby nie przypadkowe przestępstwo pewnego człowieka...kolejne nadużycie spiętrzone przez człowieka na człowiek. Rabunek.Torebka wyrywana z pod rąk, w której był paszport. Kolejny atak na ciało ludzkie. Jeden ze złych zwyczajów społeczeństwa, z którą już od dawna walczyłem jako artysta działający na rzecz akceptacji ciała.

Miałem amerykański paszport. Ona nie. A fakt, że jechałem samochodem z polskimi tablicami dał jej wiele okazji, aby wskazać różnicę. To nie było tylko policja i straż graniczna, kto na to patrzyło. Zwykli ludzie zrobili takie same etniczne profilowanie. Jeden właściciel kempingu nie uścisnął mi dłoń, aż uświadomił sobie, że jestem Amerykaninem. Do tego czasu, już miałem wypracowane użycie uproszczonego Angelskiego, co bylo bardziej bliski tego co uchodzi za lingua franca w dzisiejszej Europie. To co Gosia starała się opanować.

Każdy człowiek wyrasta z własnego rodzaju ubóstwa. Nawet jeśli on ma ciepły dom i dużo jedzenia i miękkie łóżko i mnóstwo rozrywek, zawsze jest coś, czego potrzebuje człowiek. Czasem po prostu musi być wysłuchany, jeśli tylko przez ptaki i drzewa, a najlepiej przez innego człowieka, nawet jeśli on jest artystą z Ameryki, który nie jest zbyt dobrze przygotowany wysłuchać kogoś. Ucząć się słuchać, uczymy się współpracować. Dzięki współpracy, budujemy lepszy świat. W lepszym świecie, nie istnieją diabły które nas nadużywają. Lepszy świat nie nadaje się do nadużycia, ponieważ lepszy świat jest zaludniony przez osób, które nauczyły się, jak słuchać.