Cztery dni po przyjeździe do Polski, w znacznej mierze kraj katolicki obchodził Boże Ciało, czyli uroczyste procesje wdzłuż ulicy i tym podobnym. Trzy dni później zrobiłem własną uroczystą przysięgę, że jeśli dostanę szansę to wyrazić, chciałbym pokazać miłość do pewnej kobiety, którą dopiero spotkałem.

Choć jako artysta pracowałem na rzecz akceptacji ciała od początku mojej kariery, i będąc, jako byłym modelem który nieraz pozował do aktu, przyżwyczajony do bycia nagi w otoczeniu społecznym, nie byłem znacznie zapoznany ze światem naturystów i nudystów który pracował na ten sam cel wspierająć człowieka. Zwiedzając nagie plaże i ośrodki wzdłuż wschodniego wybrzeża i biorąc udział w imprezach organizowanych wokół Nowego Jorku przez Young Naturists America, pozostało we mnie niedosyt i przybyłem do Europy, aby zobaczyć rzeczy jak mówią Amerykanie, z drugiej strony stawu. Moje wprowadzenie przejęła Gosia.

Miałem amerykański paszport. Ona nie. A fakt, że jechałem samochodem z polskimi tablicami dał jej wiele okazji, aby wskazać różnicę. To nie było tylko policja i straż graniczna, kto na to patrzyło. Zwykli ludzie zrobili takie same etniczne profilowanie. Jeden właściciel kempingu nie uścisnął mi dłoń, aż uświadomił sobie, że jestem Amerykaninem. Do tego czasu, już miałem wypracowane użycie uproszczonego Angelskiego, co bylo bardziej bliski tego co uchodzi za lingua franca w dzisiejszej Europie. To co Gosia starała się opanować.

Razem z Gosią spędziłem ponad 40 dni w drodze. Zaczęliśmy jako zasadniczo nieznajomymi, ale w tych 40 dniach zaczeliśmy słuchać siebie wzajemnie. Zaczęliśmy uczyć się, jak współpracować. Nasza podróż po Europie może się skończyła, ale nasza podróż ku siebie nadal trwa. Żadna ilość strachu, złości, smutku, niesmaku lub oczekiwania jest w stanie zatrzymać nadzieję. Powoli, lecz z pewnością uczymy się, jak pokonać te demony, które nas nadużywają.