Cztery dni po przyjeździe do Polski, w znacznej mierze kraj katolicki obchodził Boże Ciało, czyli uroczyste procesje wdzłuż ulicy i tym podobnym. Trzy dni później zrobiłem własną uroczystą przysięgę, że jeśli dostanę szansę to wyrazić, chciałbym pokazać miłość do pewnej kobiety, którą dopiero spotkałem.

Jako artysta zainspirowany przez młodą kobietę walczącą z samooceną i bulimią, akceptacja ciała zawsze zajmowała poczesne miejsce w mojej estetyce. Odkrywając niedawno naturyzm i jego mantrę akceptacji ciała w Stanach Zjednoczonych, byłem chętny do odkrywania styl i filozofię klubów naturystycznych i piękność wokól naturystycznych kempingów w Europie. Los mnie rzucił najpierw w kierunku Bielsku-Białej. Tam gdize Gosia mieszkała.

Jako Amerykanin, ja byłem pełen optymizmu i pewności siebie graniczącej z brawurą. Byłem gotowy do wypalania kół z samochodu, którego dopiero kupiłem i przed koncem tak właśnie się stało. Jako Europejczyk, ona była ostrożna i nieufna. Musiała się upewnić, że klimatyzacja działała. Działało. Jeżeli właściwym sposobem złamane pokrętło kręcono.

Zrób dla innych to, co chciałbyś by zrobili dla Ciebie. Ale jak zdecydować co chcielibyśmy żeby ktoś zrobił, jeśli nigdy nie mieliśmy okazji wejść w czyjeś buty? Jeśli nigdy nie zostałesz porzucona przez matki, jak mamy traktować kogoś, kto był? Ktoś, kto widocznie nieustannie cierpi z tego powodu? Ja z Gosią mieliśmy 46 dni i 10.000 kilometrów, aby spróbować wzajemnie buty drugiego. Mieliśmy jeden samochód i jeden namiot, w których mogliśmy usłyszeć nawzajem naszych słów. Nauczyliśmy się współpracować. Zaczęliśmy się uczyć jak słuchać.